9 Şubat 2016 Salı

İlk Yazım


Uzun zaman önce yine sayfa açmıştım. 
Neden bilmiyorum ama silmiştim sonra. 
Şimdi yeniden döndüm buralara, sebebi ise sanırım biraz bunalmış olmam. 
O zamanlar üniversite öğrencisi iken şu an bir okulda müdür yardımcısıyım. 
Bugün olduğum yerden geriye doğru bakınca neler neler yaşanmış diyorum. 
Ne küçük şeylere üzülmüş , ne çok şeyi de yarım bırakmışım. 
Bir gün bugün de bir geçmiş olacak biliyorum. 
Oradan bugüne baktığımda diliyorum ki küçük şeylere üzüldüğümle ilgili konuda aynı şekilde düşünmem. 
Çünkü bugün, burada, durdurğum zaman diliminde çok bunalmış ve mutsuz hissediyorum. 
Bu ruh halimin gereksiz ve küçük olduğunu düşünsem de işin içinden sıyrılamıyorum bir türlü. 
İş hayatı, insanlar... 
Ve evet üç nokta. 
Yorgunum yoruldum.
 Bu görevin biteceği güne yaklaşık 2 ay var ve evet ben gün sayıyorum, çabucak bitsin diye.
Öyle adaletsizlikler var ki gün geçtikçe bunu daha yakından takip ediyorum ve gerçekten hiçbir şey yapamıyorum.
Bu durum da beni daha beter hale getiriyor. 
Şimdilerde yüzümün asıklığı insanların dikkatini çekiyor fakat sorsalar ne cevap vereceğim nereden başlayacağım bilmiyorum. 
Yine güçlü olan her istediğini yapıyor. 
Mazlum olan yine eziliyor. 
Geçmişten günümüze hüküm süren bu düzenin beni böylesine rahatsız etmesinin sebebi ise buna aracılık ediyor olmam. 
Hiçbir şey diyemiyorum, hiçbir şey yapamıyorum. 
Karşı durduğumda hiçbir işe yaramıyor. 
Elimin kolumun bağlandığı noktadayım. 
Adaletli bir şekilde yaşamak çok zor bu günlerde ama henüz onu kaybetmiş değilim. 
Sıkı sıkı da tutunmak istiyorum bu halime ama biliyorum hiçbir işe de yaramıyor. 
Üzülüyorum, içim parçalanıyor insanlığın geldiği noktaya. 
Bu hep böyle miydi? Böyleymiş "Habil Kabil" den beri.
Peki ne yapmalı? 
Bilmiyorum. 
Bakalım gün dolduralım, o güne kadar her gün işe gelirken nefret ederek mi gelirim yine bilmiyorum ama ikinci dönemin ikinci günenden sesleniyorum
"Merhabaaaaaaa!!!!" 
Bu okula gelmek, kimi insanların yüzünü görmek istemiyorum.
İnşallah uzun sürmez bu halim. 
(Bu blog için ilk yazımın böyle karışık ve depresif olmasını elbette istemezdim ama durum bu. Bu yazıyı yayınlar mıyım? Başka yazılar yazar mıyım bilmiyorum. Hadi bakalım. Hayırlı günler. )

2 yorum:

  1. Umarım şu anda daha mutlusundur. Yaptığın işi daha çok seviyor ve hayatında memnuniyet duyacağın daha çok şey olduğunu görüyorsundur. İnşallah öyledir yani. 💖

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Şu an yaptığım işi seviyorum. Ve evet hayatımda memnuniyet duyacağım daha çok şey olduğunu görüyorum. Bu demek değil ki sınavlarım bitti. Gün gün yeni problemler çıkıyor. Küçük büyük. Ama işim konusunda şu anda mutluyum. Hamd olsun. O zaman o kadar bunalmıştım ki ciddi ciddi istifa etmeyi düşündüğüm günler oldu. Derken Ümmügülsüm geldi ve ben 2 yıl ücretsiz izne ayrıldım. Ücretsiz izinden sonra ilkokula geçtim(daha önce lisedeydim). Küçük çocuklarda kendimi buldum. Ait olduğum yer burasıymış. Şimdilik iyi hamd olsun.

      Sil